Η σύγκρουση που άλλαξε τη Γη
Πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, ένας τεράστιος αστεροειδής με διάμετρο περίπου 12 χιλιομέτρων και μέγεθος συγκρίσιμο με το Έβερεστ, χτύπησε τον πλανήτη μας. Η ταχύτητά του ξεπερνούσε τα 40.000 χιλιόμετρα την ώρα, απελευθερώνοντας ενέργεια δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερη από μια ατομική βόμβα. Η πρόσκρουση αυτή προκάλεσε την πέμπτη μαζική εξαφάνιση στην ιστορία της Γης, εξαφανίζοντας τους δεινοσαύρους και ανοίγοντας τον δρόμο για την εξέλιξη των θηλαστικών.
Η σκόνη που πρόδωσε τον αστεροειδή
Η τεράστια ενέργεια της σύγκρουσης εξαΰλωσε σχεδόν ολοκληρωτικά τον αστεροειδή. Η ύλη του μετατράπηκε σε λεπτή σκόνη, η οποία απλώθηκε σε όλο τον πλανήτη και δημιούργησε ένα χαρακτηριστικό γεωλογικό ίχνος: την ανωμαλία ιριδίου.
Το ιρίδιο είναι σπάνιο στη Γη, αλλά άφθονο σε ουράνια σώματα. Η παρουσία του σε μεγάλα ποσοστά στα γεωλογικά στρώματα του τέλους της Κρητιδικής περιόδου αποτέλεσε αδιάψευστη απόδειξη για την προέλευση του καταστροφικού γεγονότος.
Τα μικρά θραύσματα που γλίτωσαν
Αν και το μεγαλύτερο μέρος του αστεροειδούς καταστράφηκε, λίγα μικροσκοπικά θραύσματα φαίνεται ότι διασώθηκαν. Το πιο γνωστό είναι ένας κόκκος στο μέγεθος σουσαμιού, που ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1990 σε δείγμα βράχου κοντά στη Χαβάη. Άλλες έρευνες έχουν αναφέρει παρόμοια ευρήματα, χωρίς όμως πλήρη επιβεβαίωση. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η ανεύρεση μεγαλύτερου κομματιού θα ήταν εξαιρετικά σπάνια, αλλά αν συνέβαινε, θα αποκάλυπτε πολύτιμες πληροφορίες για τις ακραίες συνθήκες της πρόσκρουσης.
Ο κρατήρας του Τσιξουλούμπ στο Μεξικό
Το πιο εντυπωσιακό αποτύπωμα του αστεροειδούς βρίσκεται σήμερα στο Μεξικό. Πρόκειται για τον κρατήρα Τσιξουλούμπ, με διάμετρο περίπου 180 χιλιομέτρων και βάθος 20 χιλιομέτρων, έναν από τους μεγαλύτερους που έχουν καταγραφεί στη Γη.
Με το πέρασμα εκατομμυρίων ετών, ιζήματα και γεωλογικές διεργασίες κάλυψαν μεγάλο τμήμα του. Ωστόσο, σημάδια της πρόσκρουσης παραμένουν ορατά, όπως μια σειρά από βυθίσματα γύρω από την περίμετρό του. Σήμερα, σημαντικό μέρος του κρατήρα βρίσκεται κάτω από τον Κόλπο του Μεξικού.
Ένα ανεξίτηλο ίχνος στην ιστορία
Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους δεν υπάρχει πια. Παρ’ όλα αυτά, τα απομεινάρια του—η σκόνη πλούσια σε ιρίδιο, τα ελάχιστα μικροσκοπικά θραύσματα και ο γιγάντιος κρατήρας στο Μεξικό—μας θυμίζουν μια σύγκρουση που άλλαξε ριζικά την πορεία της ζωής στη Γη.
