Η αρχή του τέλους
Στις 8 Αυγούστου 1303, όταν ένας ισχυρός σεισμός συγκλόνισε την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ο Φάρος της Αλεξάνδρειας —ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου— δέχτηκε το καθοριστικό πλήγμα. Από το 279 π.Χ. υψωνόταν επιβλητικός περίπου 120 μέτρα πάνω από το λιμάνι, όμως εκείνη η ημέρα έμελλε να σημάνει την αρχή της αργής και αναπόφευκτης κατάρρευσής του.
Η προέλευση του ονόματος
Το όνομα “φάρος” προήλθε από το μικρό νησί Φάρος, σήμερα χερσόνησο, απέναντι από την Αλεξάνδρεια. Εκεί, τον 3ο αιώνα π.Χ., ο Πτολεμαίος Β’ Φιλάδελφος ανέθεσε στον Κνίδιο αρχιτέκτονα Σώστρατο να χτίσει έναν πύργο που θα καθοδηγούσε τους ναυτικούς. Ο Φάρος λειτούργησε αδιάκοπα ως τον 7ο αιώνα, όταν οι Άραβες κατέλαβαν την πόλη.
Η Αλεξάνδρεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ήταν η πιο ξακουστή από τις 34 πόλεις που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Σχεδιασμένη από τον ίδιο και τον αρχιτέκτονα Δεινοκράτη, η πόλη συνδύαζε εμπορική δύναμη και πολιτισμό. Το λιμάνι της εξυπηρετούσε ολόκληρη τη Μεσόγειο, ενώ το Μουσείο και η Βιβλιοθήκη της φώτιζαν τον πνευματικό κόσμο.
Η δομή του θαύματος
Ο Φάρος είχε τρία τμήματα:
- Κάτω τμήμα: Τετράγωνη βάση με επιβλητική λιθοδομή.
- Μεσαίο τμήμα: Οκταγωνική βάση με εξώστη και αγάλματα τριτώνων στις γωνίες.
- Άνω τμήμα: Κυλινδρικό, με εξώστη και άγαλμα του Ποσειδώνα στην κορυφή.
Στην κορυφή άναβε φωτιά. Η λάμψη της φαινόταν έως 45 χιλιόμετρα, καθοδηγώντας τα πλοία μέρα και νύχτα.
Κατασκευή και τεχνική
Η ανέγερση κράτησε δώδεκα χρόνια. Οι εσωτερικές ράμπες είχαν ήπια κλίση, ώστε να ανεβαίνουν και ζώα φορτωμένα. Ο Πτολεμαίος Β’ χρηματοδότησε το έργο. Ο Σώστρατος, επιδιώκοντας υστεροφημία, χάραξε το όνομά του στις πέτρες, κάτω από το επίχρισμα που ανέφερε τον βασιλιά.
Σεισμοί και επισκευές
Από τον 4ο μ.Χ. αιώνα και έπειτα, συνεχείς σεισμοί προκάλεσαν φθορές, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να επισκευάζουν το μνημείο μετά από κάθε πλήγμα. Στη συνέχεια, το 874, οι Άραβες αναστήλωσαν τον θόλο, όμως αργότερα, καθώς το λιμάνι παρήκμαζε, οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τον Φάρο και άρχισαν να ξηλώνουν τις πέτρες του, χρησιμοποιώντας τες για την ανέγερση άλλων κτισμάτων.
Η τελική κατάρρευση
Ο σεισμός του 1324 γκρέμισε το χαμηλότερο τετράγωνο τμήμα. Έναν αιώνα αργότερα, ο εμίρης Καΐτ-Μπέη έκτισε φρούριο με τα ερείπια. Η πόλη ακολούθησε την ίδια πορεία. Σεισμοί, εισβολές και λεηλασίες διέλυσαν το Μουσείο, τη Βιβλιοθήκη και τα μνημεία. Σταδιακά, η Αλεξάνδρεια βυθίστηκε στην άμμο και χάθηκε στη λήθη.
Πηγή : in.gr
