«Στον Ύμνο 71 των Ορφικών Υμνών, η Μηλινόη περιγράφεται ως θεότητα που “βαδίζει τη γη και τις θάλασσες τη νύχτα”, σκορπώντας “τρέλα και οίηση” στα όνειρα των ανθρώπων. Το κείμενο την παρουσιάζει ως φοβερή κόρη του Πλούτωνα (Άδη), συνοδοιπόρο της Περσεφόνης, με την ικανότητα να εισδύει στα βάθη της ψυχής· κληρονομεί την “εξουσία της σιωπής”, καλύπτει τις ψυχές με σκιές, αλλά παράλληλα φέρνει μηνύματα από τον Κάτω Κόσμο.
