Ποιος είναι ο Ποιμάνδρης;
Κάποτε, καθώς σκεφτόμουν τη φύση των όντων, έπεσα σε μια κατάσταση βαθιάς περισυλλογής. Το σώμα μου βυθίστηκε σε λήθαργο, σαν μετά από μεγάλη κούραση. Ξαφνικά, μπροστά μου εμφανίστηκε ένα πελώριο ον που με φώναξε με το όνομά μου.
«Ποιος είσαι;» ρώτησα έκπληκτος.
«Είμαι ο Ποιμάνδρης, ο αυθεντικός Νους. Γνωρίζω τι αναζητάς και είμαι πάντα μαζί σου» απάντησε.
«Θέλω να καταλάβω τη φύση των όντων και να γνωρίσω τον θεό» του είπα.
«Σκέψου όσα θέλεις να μάθεις και θα σε διδάξω» αποκρίθηκε.
Το Μεγαλειώδες Όραμα
Η κατάσταση γύρω μου άλλαξε αμέσως. Ένα απέραντο φως απλώθηκε παντού, γεμάτο γαλήνη και χαρά. Με κατέλαβε έντονος έρωτας γι’ αυτό που αντίκριζα. Ξαφνικά όμως, σκοτάδι κατέβηκε σαν στριφογυριστό φίδι, σκοτεινό και τρομακτικό.
Το σκοτάδι μεταμορφώθηκε σε κάτι υγρό, γεμάτο καπνό και θρήνο. Σύντομα, ακούστηκε μια άγρια βοή φωτιάς. Από το φως ξεπήδησε ένας άγιος Λόγος, και μια φωτιά καθαρή ανέβηκε ψηλά. Ακολούθησε αέρας ανάλαφρος και καθαρός, ενώ η γη και το νερό ανακατεύονταν μεταξύ τους.
Η Ερμηνεία του Οράματος
«Καταλαβαίνεις τι βλέπεις;» ρώτησε ο Ποιμάνδρης.
«Καταλαβαίνω» απάντησα.
Εξήγησε τότε ότι το φως ήταν ο ίδιος ο Νους, ο Θεός, που υπήρχε πριν από κάθε σκοτάδι και κάθε ύλη. Ο Λόγος που βγήκε από τον Νου είναι ο υιός Θεού. Οι δύο αυτές δυνάμεις δεν χωρίζονται, αλλά μαζί αποτελούν τη ζωή.
Η Γέννηση του Ανθρώπου
Ο Νους, ως πατέρας όλων, δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα δική του. Ο άνθρωπος, λοιπόν, ήταν πανέμορφος, αγαπημένος από τον θεό και είχε εξουσία πάνω σε όλα τα δημιουργήματα. Όμως, με τον καιρό, θέλησε να δημιουργήσει και ο ίδιος. Έτσι, ο πατέρας του τού έδωσε τη συγχώρεση και την εξουσία στη δημιουργία.
Ο πατέρας του έδωσε συγχώρεση και εξουσία στη δημιουργία. Όταν ο άνθρωπος αντίκρισε την ομορφιά της κατώτερης φύσης και είδε τη μορφή του θεού στο νερό, θέλησε να κατοικήσει σε αυτή. Έτσι, ενώθηκε με τη φύση, από την οποία και ερωτεύτηκε βαθιά.
Η Διπλή Φύση του Ανθρώπου
Έτσι εξηγείται γιατί ο άνθρωπος είναι διπλός: θνητός ως προς το σώμα, αλλά αθάνατος στην ουσία. Αν και έχει εξουσία πάνω σε όλα, υποφέρει ως θνητός και υπόκειται στη μοίρα (Ειμαρμένη). Παρότι είναι ανώτερος της αρμονίας, τελικά γίνεται δούλος της. Ο άνθρωπος, που προέρχεται από έναν αρσενικοθήλυκο και άυλο πατέρα, παραμένει και αυτός αρσενικοθήλυκος και άυλος.
Πηγή: xletsos-basilhs
