Η Πτώση της Τροίας: Ένας Θρήνος Πάνω από τα Ερείπια
Μετά από δέκα χρόνια πολέμου, η Τροία έπεσε. Η φωτιά και η θλίψη κυρίευσαν την άλλοτε ένδοξη πόλη. Ο Ποσειδώνας και η Αθηνά στέκονται ανάμεσα στα ερείπια, γεμάτοι απογοήτευση και θυμό για την καταστροφή και τις προσβολές που δέχτηκαν. Οι θεοί αποφασίζουν να εκδικηθούν τους Έλληνες κατά την επιστροφή τους. Έτσι, η τραγωδία δεν τελειώνει με το τέλος του πολέμου.
Η Εξαθλίωση των Γυναικών
Στους καπνούς της αυγής, η Εκάβη, βασίλισσα της Τροίας, θρηνεί. Έχασε τα πάντα: σύζυγο, παιδιά, εξουσία. Δίπλα της, οι άλλες γυναίκες κλαίνε για τους νεκρούς τους. Πλέον, δεν είναι βασίλισσες ή ελεύθερες μητέρες. Είναι αιχμάλωτες, έρμαια στη μοίρα που τους επέβαλαν οι κατακτητές. Το μόνο που απομένει είναι ο πόνος και η αβεβαιότητα.
Σκληρές Ανακοινώσεις και Αβάσταχτα Πάθη
Ο Έλληνας κήρυκας Ταλθύβιος ανακοινώνει την τύχη τους:
- Η Κασσάνδρα γίνεται παλλακίδα του Αγαμέμνονα.
- Η Ανδρομάχη, χήρα του Έκτορα, δίνεται στον Νεοπτόλεμο.
- Η ίδια η Εκάβη θα γίνει δούλα του Οδυσσέα.
Η πιο φρικτή μοίρα όμως επιφυλάσσεται στην Πολυξένη, που θυσιάζεται στον τάφο του Αχιλλέα.
Η Τρέλα της Κασσάνδρας και οι Δυσοίωνες Προφητείες
Η Κασσάνδρα, σε παραλήρημα, προφητεύει νέα δεινά για τους νικητές. Μιλά για θάνατο και συμφορές στην επιστροφή τους. Προβλέπει το αιματοκύλισμα του Αγαμέμνονα, τις κακουχίες του Οδυσσέα και το τέλος της ίδιας. Μέσα στον πόνο, υπενθυμίζει στις γυναίκες της Τροίας τη γενναιότητα των ανδρών τους, ζητώντας να τιμήσουν τη θυσία τους.
Η Τραγική Τύχη του Αστυάνακτα
Η Ανδρομάχη ανακοινώνει το φρικτό μαντάτο: οι Έλληνες αποφάσισαν να σκοτώσουν τον μικρό Αστυάνακτα, γιο του Έκτορα, από φόβο μήπως εκδικηθεί στο μέλλον. Η Εκάβη και η Ανδρομάχη αποχαιρετούν το παιδί με σπαραγμό. Ο μικρός οδηγείται στον θάνατο, ενώ οι γυναίκες μένουν συντετριμμένες.
Η Τελευταία Κρίση: Η Έλενη Αντιμέτωπη με την Οργή
Ο Μενέλαος εμφανίζεται για να πάρει την Έλενη πίσω στην Ελλάδα. Την κατηγορεί για την καταστροφή, ενώ η ίδια αποδίδει τις ευθύνες στους θεούς. Η Εκάβη ξεσπά με οργή και απορρίπτει τα επιχειρήματα της Έλενης, θεωρώντας την υπεύθυνη για τα βάσανα όλων. Η τελική τύχη της Έλενης θα κριθεί στην Ελλάδα, μα κανείς δεν δείχνει οίκτο.
Ο Τελικός Θρήνος και η Καταστροφή
Ο Ταλθύβιος επιστρέφει φέρνοντας το άψυχο σώμα του Αστυάνακτα. Η Εκάβη, με τελευταία αξιοπρέπεια, τοποθετεί το παιδί στη σφαίρα του πατέρα του, του Έκτορα. Η Τροία παραδίδεται στις φλόγες. Οι γυναίκες, αιχμάλωτες πια, οδηγούνται στα πλοία για την εξορία, αφήνοντας πίσω στάχτες, δάκρυα και μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Γιατί η Μοίρα των Γυναικών της Τροίας Συγκινεί Αιώνες Μετά
Η ιστορία της Εκάβης, της Κασσάνδρας και της Ανδρομάχης είναι παγκόσμιο σύμβολο θλίψης, αντοχής και χαμένης αξιοπρέπειας. Οι γυναίκες της Τροίας έγιναν φωνή για όλους όσους υφίστανται τα δεινά του πολέμου χωρίς να φταίνε.
Η τραγωδία τους είναι και σήμερα υπενθύμιση για τις συνέπειες της βίας και της εκδίκησης.
Βασισμένο στην τραγωδία του Ευριπίδη
