Εισαγωγή
Η ιστορία μιας νεαρής δούλης στη Ρώμη του 126 μ.Χ. αποκαλύπτει το σκληρό αλλά και σύνθετο σύστημα που περιέβαλε τις θηλάστριες. Η αφήγηση αυτή παρουσιάζει, με ανθρώπινο βλέμμα, τη ζωή μιας γυναίκας που αφιέρωσε το σώμα και την αγάπη της σε ξένα παιδιά, ενώ η ίδια στερήθηκε το δικό της.
Γέννηση και Πρώτα Χρόνια
Γεννημένη δούλη, η ηρωίδα μας αποσπάται από το στήθος της μητέρας της μόλις λίγες ώρες μετά τη γέννηση. Μεγαλώνει ανάμεσα σε άλλους δούλους, σε ένα είδος αναγκαστικής κοινοτικής φροντίδας. Από τα πέντε της κατανοεί την ιεραρχία του οίκου: κυρίαρχοι, απελεύθεροι, ειδικευμένοι δούλοι, εργάτες, και οι θηλάστριες – με τις υποψήφιες να παρακολουθούνται στενά.
Παρακολούθηση και Προετοιμασία για Θηλασμό
Στα δεκατρία, με την έναρξη της εφηβείας, η παρακολούθηση γίνεται πιο αυστηρή. Δίαιτα πλούσια σε πρωτεΐνη, λιγότερα όξινα τρόφιμα και ελαφρύτερες εργασίες διαμορφώνουν το σώμα της για τον ρόλο της «μελλοντικής μηχανής γάλακτος». Κάθε της κίνηση αξιολογείται· η αξία της εξαρτάται από τη γονιμότητα και την παραγωγή γάλακτος.
Σχέσεις και Τεχνητός «Γάμος»
Γνωρίζει τον Μάρκο, έναν αγρότη δούλο. Ο δεσμός τους γίνεται εργαλείο των κυρίων, που επιτρέπουν ένα ανεπίσημο κοντουμπέρνιο (γάμο μεταξύ δούλων). Η εγκυμοσύνη έρχεται φυσικά, αλλά η χαρά είναι πρόσκαιρη. Το παιδί της αφαιρείται σχεδόν αμέσως, για να μπορέσει η μητέρα να θηλάσει τον γιο της οικογένειας Κορνηλίου.
Ο Ρόλος της Θηλάστριας
Η δουλειά της είναι να αγαπήσει και να θηλάσει το ξένο βρέφος σαν δικό της. Η διατροφή της ελέγχεται αυστηρά – χωρίς κρασί, σκόρδο, κρεμμύδι. Ο ύπνος γίνεται πολυτέλεια· τα νυχτερινά ξυπνήματα αδιάκοπα. Ο Μάρκος μετατίθεται για να μην «παρεμβάλλεται». Η συναισθηματική απόσταση από την οικογένειά της βαθαίνει.
Από την Προσωπική Οδύνη στη Φήμη
Η αγάπη της και η υγεία της αντανακλώνται στα παιδιά που θηλάζει. Τα βρέφη αναπτύσσονται γρήγορα, οι οικογένειες εντυπωσιάζονται, η φήμη της εξαπλώνεται. Πατρικιανές οικογένειες ανταγωνίζονται για τις υπηρεσίες της, στέλνουν δώρα και πληρώνουν αδρά στους ιδιοκτήτες της. Από απλή δούλη γίνεται «η» θηλάστρια της Ρώμης, αποκτώντας σχετική ισχύ και άνεση – χωρίς ποτέ να πάψει να είναι ιδιοκτησία.
Η Πτώση
Μετά από δύο δεκαετίες, η παραγωγή γάλακτος μειώνεται. Χάνει το μόνο προσόν που της εξασφάλιζε προνόμια. Επιστρέφει στις σκληρές εργασίες: καθαρισμός, μεταφορά ξύλων, πλύσιμο. Τα σώμα της καταπονείται, οι πολυτέλειες εξαφανίζονται.
Η Συγκινητική Επανένωση
Στα εξήντα δύο της, σκυμμένη πια, την αναζητά μια ελεύθερη γυναίκα. Έχει τα μάτια της. Είναι η κόρη της, που την έψαχνε χρόνια. Με τη νέα της οικονομική δύναμη αγοράζει την ελευθερία της μητέρας της. Για πρώτη φορά η ηρωίδα ζει ως ελεύθερη γυναίκα, στο σπίτι της κόρης της, για οκτώ μήνες – μέχρι να πεθάνει ειρηνικά μια ανοιξιάτικη μέρα.
Συμπέρασμα
Η ζωή της δούλης θηλάστριας ήταν σκληρή, ακόμη κι όταν απολάμβανε «προνόμια». Ήταν δεμένη με έναν ρόλο που την απομάκρυνε από το δικό της παιδί, της στέρησε την ελευθερία και τελικά την εξάντλησε. Κι όμως, η ανθρώπινη αντοχή και η αγάπη άφησαν μια χαραμάδα ελπίδας: μια επανένωση και λίγους μήνες πραγματικής ελευθερίας.
