Πώς ξεκίνησε η επανάσταση;
Στα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ., η Σικελία βρισκόταν κάτω από ρωμαϊκή κυριαρχία. Το νησί ήταν πλούσιο σε γεωργία και εμπόριο, αλλά και κέντρο δουλεμπορίου. Χιλιάδες δούλοι εργάζονταν σε άθλιες συνθήκες στα κτήματα των μεγάλων γαιοκτημόνων. Η πείνα, η κακομεταχείριση και η εξαθλίωση τους οδήγησαν σε κλοπές και εξεγέρσεις.
Μέσα σε αυτό το κλίμα εμφανίστηκε ο Εύνους, ένας Σύριος σκλάβος-διασκεδαστής, που ισχυριζόταν ότι έβλεπε οράματα πως θα γίνει βασιλιάς. Οι συνδούλοι του πίστεψαν στα λόγια του και αποφάσισαν να επαναστατήσουν.
Ο Εύνους γίνεται βασιλιάς Αντίοχος
Η επανάσταση ξεκίνησε στην πόλη Έννα, όπου 400 δούλοι σκότωσαν τους κυρίους τους και ελευθέρωσαν πολλούς ακόμη. Ο Εύνους αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς, παίρνοντας το όνομα Αντίοχος, εμπνευσμένος από τους Σελευκίδες.
Σύντομα συγκέντρωσε 10.000 δούλους, πολλοί εκ των οποίων είχαν στρατιωτική εμπειρία. Μαζί με τον Έλληνα στρατηγό Κλέωνα, οι επαναστάτες κατέλαβαν πόλεις, όπως τον Ακράγαντα, και άρχισαν να κόβουν δικά τους νομίσματα.
Οι πρώτες νίκες απέναντι στη Ρώμη
Οι Ρωμαίοι αρχικά υποτίμησαν την απειλή. Έστειλαν μικρές δυνάμεις που ηττήθηκαν εύκολα. Όταν ο Κλέων ενώθηκε με τον Εύνου, οι δυνάμεις των δούλων έφτασαν τους 20.000 άντρες. Οι επαναστάτες συνέχισαν να μεγαλώνουν, φτάνοντας το 133 π.Χ. τους 60.000.
Παρά τις προσπάθειες τριών Ρωμαίων πραιτόρων, οι εξεγερμένοι επικράτησαν σε πολλές μάχες, προκαλώντας πανικό στη Ρώμη και εμπνέοντας εξεγέρσεις σε άλλα μέρη, όπως την Ελλάδα.
Η πτώση της Έννας και το τέλος του Εύνου
Τελικά, η Ρώμη έστειλε ισχυρότερες δυνάμεις υπό τον Λούκιο Ουψίο. Οι Ρωμαίοι ανακατέλαβαν πόλεις, σκότωσαν χιλιάδες δούλους και πολιόρκησαν την Έννα. Ο Κλέων έπεσε μαχόμενος ηρωικά, ενώ ο Εύνους διέφυγε με λίγους άνδρες στα βουνά.
Τον πρόδωσαν όμως, και κατέληξε φυλακισμένος. Πέθανε άρρωστος στο κελί του, γύρω στο 131 π.Χ. Παρά το άδοξο τέλος του, είχε ήδη αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία.
Η σημασία της πρώτης επανάστασης των δούλων
Η εξέγερση της Σικελίας διήρκεσε σχεδόν τέσσερα χρόνια και κόστισε στη Ρώμη πάνω από 20.000 στρατιώτες. Απέδειξε ότι οι δούλοι μπορούσαν να οργανωθούν, να ηγηθούν και να απειλήσουν σοβαρά την υπερδύναμη της εποχής.
Ήταν η πρώτη από τις τρεις μεγάλες επαναστάσεις δούλων που ακολούθησαν, με κορυφαία την τρίτη υπό τον Σπάρτακο.
